Искрено, никогаш не сум била спортски тип, што значи дека секогаш сум имала одбивност кон вежбање, па секако сум се мотивирала себеси да вежбам само поради здравствен бенефит. Порано кога одев на вежбање после работа, цел ден го мислев терминот, како ќе ми биде тешко, дали сум јадела соодветно, дали ќе бидам преморена после тоа и многу други слични мисли ми се вртеа низ глава. Највеќе од сé секако го мразев моментот кога некој ќе ме викне на кафе, театар, дружба или седенка и ќе морав да одбијам зошто сум на вежбање 🙁 Вежбањето го гледав како обврска, а не како избор, незнаејќи дека тоа ќе се смени комплетно преку ноќ.
Read More